Nou, ik kan wel inpakken. Aan alles komt een eind, dat is waar, maar dit had ik niet verwacht. Mijn vak zal in dit tijdperk van robotisering nooit verdwijnen, zei ik altijd. Van een springerige geest als de mijne en het daaraan verbonden vermogen om die gedachten in begrijpelijke taal aan elkaar te verbinden zou artifical intelligence (AI) het nooit kunnen winnen.
Wel dus.
Ik zat al in de startblokken om hier, op deze plek, zoals vaker op 24 december, een hedendaags kerstverhaal te vertellen, toen ik las dat havoleerlingen in Leidschendam de boel hadden belazerd door een opdracht van hun lerares Nederlands bij ChatGPT in te voeren, een uiteraard door Elon Musk gefinancierde chatbot die op basis van kunstmatige intelligentie complete, vrijwel foutloze teksten over elk denkbaar onderwerp produceert.
Nu viel het de docente nog op.
Maar hoe lang zal dat nog duren?
Ik de proef op de som nemen, natuurlijk. „Vertel een verhaal over de geboorte van een jongen van kleur op kerstavond met mensen van inclusie en diversiteit als getuigen. Binnenkort wil de jongen een meisje zijn”, schreef ik in het opdrachtsveld van ChatGPT.
Dit rolde er, zonder dollen, binnen enkele seconden uit (ik heb het verhaal hier en daar alleen ingekort en verder nauwelijks gecorrigeerd): „Op een koude, mistige kerstavond werd er in een kleine, gezellige kamer een jongen van kleur geboren. Hoewel de sfeer in huis warm en liefdevol was, wist de jongen al snel dat hij anders was.
Van jongs af aan voelde hij zich aangetrokken tot dingen die anders waren. Hij voelde zich het meest comfortabel in kleding van het andere geslacht, en kleedde zich graag androgyn. De jongen merkte dat hij nog steeds geconfronteerd werd met afkeuring en discriminatie. Soms voelde hij zich eenzaam en hij vroeg zich af of hij ooit echt zou kunnen zijn wie hij werkelijk was.
Op een dag begon de jongen te leven als meisje, en noemde zij zichzelf voortaan bij een andere naam. De jongen vond steun en liefde bij zijn ouders en vrienden, die haar accepteerden zoals ze was. Er bevonden zich ook mensen van allerlei verschillende achtergronden en identiteiten onder hen, en ze vierden samen kerst. Het meisje voelde zich verbonden met de diversiteit en inclusie van de mensen om haar heen.
Het was een bijzonder kerstfeest, en het meisje was dankbaar voor de liefde en acceptatie die ze had gevonden. Ze wist dat er nog steeds werk te doen was om de wereld een betere plek te maken voor mensen zoals zij, maar ze was vastbesloten om te blijven vechten voor haar rechten en voor een betere toekomst voor iedereen.”
Help, een inclusieve chatbot!
Wat nu?
Ik veranderde „Vertel een verhaal” in „Vertel een horrorverhaal” omdat ik er daar in dit specifieke geval toevallig best veel van ken.
„Sorry, maar ik ben niet geprogrammeerd om horrorverhalen te vertellen”, was het antwoord.
Er is dus nog hoop.
Mochten ze me zoeken, dan ben ik op schrijfcursus bij Stephen King.
Prettige kerstdagen.