Nee, niet slaan. Hele generaties zijn weliswaar met corrigerende tikken opgevoed, maar tegenwoordig houd je, zowel als ouder als docent, je handen thuis. De westerse beschaving, zij schrijdt ondanks alles voort.
Eelt op de ziel kweken, daarentegen? Mentale weerbaarheid ontwikkelen door kinderen niet in alles hun zin te geven en duidelijk te maken dat zij niet het centrum van de wereld vormen? Grenzen stellen? Jennen, nu en dan? Prikkelen, stangen? Een beetje pesten zelfs? Met andere woorden: het incasseringsvermogen trainen omdat het buiten, in de maatschappij, koud en guur kan zijn? Het verdient slechts aanbeveling, in huiskamer, klaslokaal en collegezaal.
Ik denk aan een aantal recente polderlandse nieuwsberichten. Ik constateer dat daarin een voorname rol is weggelegd voor de millennials en sneeuwvlokjes onder ons. Ik voer u mee terug naar een kwart eeuw geleden, toen André van Duin geïnspireerd door het succes van David Letterman aan een talkshow begon. Voor de journalistieke inbreng huurde producer Joop van den Ende onder anderen mij in. Het was een boeiende periode, daar in Aalsmeer, waarin ik mocht ervaren hoe Joop af en toe kon ontploffen wanneer iets niet naar zijn zin verliep.
Oei, wat ging hij dan tekeer. Iedereen sidderde, maar accepteerde het. Ik denk er met genoegen aan terug.
Dat doen veel medewerkers van De Wereld Draait Door niet. De Volkskrant publiceerde een verhaal waarin zij, veelal zelfs door een burn-out geplaagd, getuigenissen aflegden over een schrikbewind van Matthijs van Nieuwkerk. Het doet mij terugdenken aan mijn ervaringen - en die van mijn collega’s aldaar - in Aalsmeer. Al waren de tirades van Joop van den Ende minder persoonlijk van aard en kleiner in aantal, ik kan het niet los zien van mijn onwrikbare overtuiging dat er inmiddels een generatie bestaat zonder ook maar een millimeter eelt op de ziel.
En dus worden er anno 2022 ook, zoals op de uni’s van Leiden en Eindhoven, schilderijen weggehaald omdat studenten zich er - het woord van de maand - onveilig bij voelen. NWO-baas Marcel Levi schreef een kritische Parool-column over die uitdrukking en moest daar subiet zijn excuses voor aanbieden omdat hij er op de universiteiten en bij de NWO - ik verzin dit niet - ‘ongeloof en verslagenheid’ mee had veroorzaakt. Hoogleraar Gezondheidscommunicatie Bas van den Putte schreef ook een stuk, voor Folia in zijn geval, met deze zin: „Ik krijg net als veel van mijn collega’s regelmatig klachten van studenten dat ze zich tijdens de les onveilig voelen omdat ik hen een vraag stel, bijvoorbeeld over iets wat ze vooraf hebben moeten lezen.”
Ook dit is helaas niet verzonnen. Van den Putte beëindigde zijn artikel met „Maak van studenten geen kasplantjes” en tot mijn verbazing is hij nog steeds niet gecanceld.
Houdt jullie handjes maar even voor de oren, snowflakes, want nu volgt een typering.
Watjes zijn het.
Slappe, softe, zeikerige, want volledig gewokificeerde watjes.
