Daar gaan we weer, diep het verleden in. Ik kan het domweg niet laten. En dan te bedenken dat het ditmaal niet eens een leeftijdsdingetje is. Ik wil alleen maar reageren op het voorstel van de stichting Overerfbaar Zwart Leed om het woord ‘neger’ te verbieden.
Pardon? U heeft nog nooit van de stichting Overerfbaar Zwart Leed gehoord? Had u tot voor kort dan wél van Zwart Manifest gehoord? Of van Wi Kon Na Wan, van Mart Radio, van Eer en Herstelbetalingen Slachtoffer van Slavernij Suriname en van Afro-Caraibische Levensbeschouwing en Spiritualiteit, stichtingen die samen met Keti Koti naar de rechter stappen omdat zij een andere slavernijexcuusdatum dan 19 december eisen? Daarom fietste ik er gewoon een slavernijstichting in die helemaal (nog) niet bestaat. Toch niemand die dat opvalt.
Het zou mij zelfs niet verbazen als er in dit land anno nu meer slavernijstichtingen dan slavernijnazaten bestaan. Ze weten immers dat het kabinet op iedere uitlating van welk piepklein zwart clubje dan ook reageert zoals de katholieken in dat beroemde gedicht Het Ware Geloof van Gerard Reve, waar ik voor deze gelegenheid meteen maar even een actuele variant op verzin: „Als ze bij een Surinaamse slavernijstichting een scheet hebben gelaten, zeggen ze: / „Sjonge jonge, wat ruikt het hier lekker,/ net of iemand lever met uien staat te bakken”.”
Meest recente resultaat: Sigrid Kaag vliegt naar Suriname om de plooien glad te strijken. Dit is geen grap. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat rechtsbeschermingsminister Franc Weerwind in z’n eentje naar Paramaribo zou afreizen. Maar hij is er te zwart voor. Dat vinden die clubjes. Een zwarte kan dat niet, zeggen ze. En de broekschijters van Rutte IV gaan zelfs daar serieus op in door dan ook maar de minister van Financiën (!) af te vaardigen, als Weerwinds blanke meesteres. Wat zal ze blij zijn dat ze die Hollandse armoelijers even aan hun lot kan overlaten. Hoezo wachtrijen bij de voedselbanken. De wachtrijen bij het loket Inschrijving Slavernijstichtingen van de Kamer van Koophandel moeten eerst worden opgelost.
Hee, wat dreigt dáár nu naar de poel der vergetelheid af te drijven?
O ja, mijn plan om diep in het verleden te duiken nu Mitchell Esajas c.s. in alle ernst een verbod op het gebruik van het woord ‘neger’ eisen.
Op 28 augustus 1963 zei iemand onder andere dit: „Maar honderd jaar later is de neger nog steeds niet vrij. Honderd jaar later wordt het leven van de neger helaas nog steeds verlamd door de boeien van segregatie en de kettingen van discriminatie. Honderd jaar later leeft de neger op een eenzaam eiland van armoede midden in een uitgestrekte oceaan van materiële welvaart. Honderd jaar later kwijnt de neger nog steeds weg in de uithoeken van de Amerikaanse samenleving.”
Hij zei het in Washington DC, hij gebruikte toen in totaal vijftien keer het woord ‘neger’, zijn speech werd wereldberoemd onder de naam ‘I have a dream’ en hij heette Martin Luther King.
Kom aan, Mitchell!
Op naar de erven King!
Herstelbetalingen eisen!
